mogen zijn

Vandaag, op Valentijn, breek ik graag een lans voor diegenen die rondlopen met de pijn van ongezien zijn, met de pijn van geen bestaansrecht krijgen/gekregen hebben.
Oprechte liefde vraagt mogen zijn, met alles erop en eraan, ook dat wat je liever niet ziet, ook dat wat pijn doet, ook dat wat angst inboezemt. Telkens als ik getuige ben van iets dat getoond wordt als liefde maar het in gedrag niet is, doet het me pijn. Het doet me pijn omdat het gigantisch verwarrend is voor wie het krijgt. Verwarrend en als het te vaak gebeurt zelfs gekmakend op een bepaalde manier.

De grootste pijn
die er bestaat?
Niet mogen bestaan
niet kunnen bestaan
in een wereld
die vrolijkheid en liefde
promoot alsof het winkelwaar
zou kunnen zijn.

 

 

Vandaag, op Valentijn, geef ik, op deze manier, toch graag bestaansrecht en erkenning aan diegenen die rondlopen met de pijn van ongezien zijn en stuur ik de hoop de wereld in dat ze zich vandaag toch ergens eventjes gezien hebben gevoeld.